Nijlunsing is de naam.

Hoe het begon,

Na de HBS ben ik eerst sociologie gaan studeren (heel kort), bij de Bijenkorf gaan werken op de leer en suéde afdeling, en daarna naar de Sociale Academie gegaan. Deze heb ik wel afgemaakt, maar het was absoluut niet mijn roeping. Dat bleek toen ik werkeloos was, en verschillende technische cursussen voor vrouwen kon volgen. Dat was toen in de mode. Zo heb ik o.a. cursus lassen, elektronica gedaan. Toen ik de cursus houtbewerking ging doen was het in een keer duidelijk wat ik wilde, en ben daarna nooit meer iets anders gaan doen. Dat was in 1979. Pas veel later bleek dat dat kwam omdat ik het genetisch materiaal van mijn opa in mij had. Hij was aannemer/schrijnwerker in Westerbork.

Hierna ben ik na mijn meubel maak diploma eerst de scheepsbetimmering in gegaan. Dat was een fantastische leerschool voor mijn latere werk als restaurator. Overal zijn trucjes voor. Ook heb ik  een jaar in de orgelbouw gewerkt. Hoewel het een fantastisch vak is, was ik hier toch te onrustig voor. Ik wilde veel meer dan alleen orgels bouwen. Wel heb ik hier Geert Mertens ontmoet. Hij was na zijn orgelbouw periode restaurator op de Menkemaborg geworden. Sindsdien hebben we altijd samengewerkt.

Toen ik een baan kreeg  bij een werkvoorzieningsproject die museale objecten conserveerde, heb ik Hero Muller ontmoet. Hij was 78 jaar, meubelrestaurator en was beschikbaar om ons politoeren te leren. Tot zijn dood hebben we samengewerkt, en hij heeft er voor gezorgd dat mijn bedrijf van scheepsbetimmering naar meubelrestauratie overging. Ik heb veel aan hem te danken. Hij heeft ons

(samen met mijn vriend/concurrent Richard Meulenbeek, waar ik nog steeds mee samenwerk) leren politoeren, fineren met beenderlijm en na de restauratie het ingezette stuk de juiste kleur te geven. Hij verbood ons om voor de antiekhandel te werken; “Het moet alleen voor het oog wat lijken, het mag niets kosten en ZIJ willen er aan verdienen. “ Dat heb ik dus als brave leerling ook nooit gedaan. In zijn tijd hebben we ook de eerste klussen voor het Fries Museum gedaan.

Hero is in 1994 overleden op 83 jarige leeftijd.

Samen met Hero.

Ik vergeet te vertellen dat een van mijn eerste leraren houtbewerking, ook houtsnijder was. En ook dat is altijd een passie van mij geweest. Niet als kunstenaar, maar wel als restaurator om ontbrekende delen bij te snijden.  De hand van de oorspronkelijk snijder kopiëren. Het kunnen werken met beenderlijm,  het houtsnijden en mijn enorme nieuwsgierigheid zijn mijn belangrijkste kwaliteiten, den ik! 

Inmiddels ben ik al een oudere dame, hoewel nog superfit, maar het werd de hoogste tijd om het vak door te geven.

Toen er steeds weer werk binnen kwam, en ik ook geen zin meer had om alleen maar aan het werk te zijn, ben ik op goed geluk een meubelmaker gaan zoeken op internet. En daar vond ik Peter Jan Brouwer. Al helemaal allround meubelmaker, met houtsnijwerk als specialiteit en jong genoeg om nog jaren door te gaan. Grappig genoeg was ik ook 36 toen ik Hero ontmoette, net als hij nu is.

Na een klein jaar samengewerkt te hebben, (ook weer met Richard erbij ) hebben we besloten de samenwerking te beklinken onder 1 bedrijfsnaam.

Nijlunsing&Brouwer Houtrestauratoren.